සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ දෙවැනි කුසුම...

" අම්මියෝ.. අම්මියගෙ චූටි පුතාට බඩගිනී.."

මං කෑ ගහගෙනම ගේ ඇතුලට ගිහින් බෑග් එක විසික් කරලා බිම බුදියගත්තෙ මහන්සි නිසා.. ඇත්තටම මාර මහන්සී අප්පා බස් එකේ ඉස්කෝලෙ යන එනකොට..

අපෙ තාත්තලා කියන්නෙ එයාලා ඉගෙනගත්තෙ හෙන දුක් විඳලලු.. කුප්පි ලාම්පු එලියෙන් පාඩම් කරලලු.. අපි මේ ලයිට් එකක් දාන් පාඩම් කලා කියලා එහෙම සැපේ ඉන්නවයෑ.. කොහෙද.. කාටත් අපි විඳින දුක් පේන්නෑ..

" චූටි පුතා.. මොකෝ මේ බිම බුදියන්.."
" නැගිටිනවා කොල්ලො.. බිම ලැගලා ඔය සුදු ඇඳුම් ජරා කරගත්තම මම එපෑ හෝදන්න.."

" අනේ නිකන් ඉන්ඩ අම්මියො.. ඔයා රෙදි හෝදන්නෙ වොසින් මැසිමෙනෙ.."

" සුදු ඇඳුම් වොශින් මැශින් එකේ හෝදන්න බෑ චූටි පුතා.."
" කෝ කෝ.. ඇඳුම් මාරු කරන් ඇවිත් කෑම කන්න.."

වැටිලා හිටපු තැනින් නැගිටලා පඩිපෙලේ වැටේ එල්ලිලා උඩට ගිය මං හොඳට නාගෙන පහලට ආවේ සාගින්නෙ..

" අම්මේ බත් බෙදුවදෝ.."

" ඔව් ඔව් බෙදලා තියෙන්නෙ.. ගිහින් කන්න.."

කුස්සියෙ ඉඳන් එනගමන් හිටපු අම්මවත් පාස් කරගෙන දුවගෙන ගිහින් බෙදලා තිබ්බ බත් එක අතට අරන් මම වතුර එක්කුත් පුරවන් ආපහු සාලෙට ආවා..

ම්ම්ම් සුවඳේ බෑ.. මැල්ලුම් හදලා , පරිප්පු හදලා , මිරිස් බැදලා , කෙලවල්ලො මාලු මිරිසට.. වාහ්හ්හ්.. ප්-පොඩ්ඩක් ඉන්න.. කෙලවල්ලො මාලු..

" අම්මේ.. !! "

" මොකද චූටි පුතා කෑ ගහන්නෙ.."

" ඇයි මගෙ ඉස්කෝලෙ බත් එකට මාලු දැම්මෙ නැත්තෙ.."

ටීවි බල බල ඉන්න අම්මා ඉස්සරහින් හිටගෙන මං අහද්දි අම්මා උබට පිස්සුද පුතේ කියලා අහන්න වගේ මං දිහා බැලුවා..

" දැම්මෙ නැත්තෙ මොකද.."
" පුතා යාලුවො එක්ක බත් කන නිසා මාලු කෑලි තුනක්ම දැම්මා.."