Too little, Too late (Tragic Series #1)

Chapter 12: SEE YOU

Catiana POV

"Are you done with your presentation?" Tanong sakin ni Heidi ng makita ako nito sa hallway. She's my friend here in the US and she's been so nice to me since I entered Med School here, higit anim na buwan na rin kaming magkaibigan at kami ang palaging magkasama sa school.

Ngumiti naman ako at tumango sa kanya.

"I finished it last night, so that I can finally breathe." Natatawang saad ko sa kanya kaya napatawa naman siya.

We're in first year college at nasa Med School kami. I chose to enter Med School since yan naman talaga ang gusto ko, wala naman akong ibang gusto maliban dito.

I was just lucky enough to meet Heidi, because of her ay medyo hindi gaanong mahirap yung buhay ko dito sa Med School.

And about Dad, he's still in a come and it's already been a year pero kahit ganun ay hindi parin kami nawawalan ng pag asa.

Few months to go ay gagraduate na kami ng first year as freshmen and we will be sophomores na.

My life in this school was not been easy at all. Maraming struggles and difficulties na hinaharap lalo na sa academics and it was really tough for me.

Hindi ko parin nakakausap si Liam kahit sa chat man lang or call ganun din si Eleanor kaya wala akong alam kung ano na ba ang nangyayari doon.

It's been a year, I wonder if they are all doing well ba doon?

Merong beses na umuuwi si Mommy sa Pinas para asikasuhin ang company pero bumabalik naman siya dito kaagad. Wala rin akong time minsan makipag usap sa kanya kasi busy ako sa acads at sa pagbabantay kay Daddy. Let's just say, hati ang lahat lahat ng oras ko. Ni sa sarili ko nga ay mukhang hindi ko na napaglalaanan ng oras.

I didn't get enough sleep almost every time. Minsan nga hindi na ako nakakakain ng tatlong beses sa isang araw because of having a hectic schedule.

Nakasalubong namin ni Heidi si Professor Easton, he's our Professor in one of our subject na may presentation.

"Hello, Professor Easton. Good morning." Sabay naming Saad ni Heide. Ngumiti naman ito sa amin.

"Good morning. Are you ready for your presentation later?" Tanong nito, kinabahan naman ako ng maalala ko ang presentation pero kahit ganun ay tumango parin ako bago nagsalita.

"We're ready, but we can't avoid being nervous." nahihiya kong usal. Natawa naman ito.

"Don't be, just do well later. I need to go." saad nito at tumango naman kami ni Heidi. He's the type of Professor na mabait but strict na kapag acads na ang pag uusapan.

"Let's have a lunch? I'm starving" biglang sambit ni Heidi kaya natawa naman ako. Para siyang bata, hinimas himas pa talaga nito ang tiyan.

Tumungo kami ng Cafeteria to have lunch kasi gaya niya ay gutom din ako. After this, we need to proceed sa room kung saan kami mag pepresent.

***

"That's all, thank you." panghuling sabi ko habang kinakabahang nakatingin sa Professor ko at sa mga kasama niya.

Kakatapos ko lang mag present at habang nag pepresent ako kanina ay feeling ko aatakihin ako sa puso sa sobrang kaba.

Hindi ko alam kung ano ang ifefeedback nila kasi ang seryoso ng mga mukha nila.

May mali ba sa presentation ko? Did I present it wrong? Hindi ba nila nagustuhan?

I am a Dean's Lister's kaya dapat maganda ang feedback nila, and my grades depends on it.